ماده 1
هر فعل یا ترک فعلی که در قانون برای آن مجازات تعیین شده باشد، جرم محسوب می‌شود.
ماده 2
مجازات‌ها بر اساس نوع جرم، شدت و ضعف آن به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: مجازات‌های اصلی و مجازات‌های تکمیلی.
ماده 3
مجازات‌های اصلی عبارتند از: اعدام، حبس، شلاق، جزای نقدی و ضبط اموال.
ماده 4
مجازات‌های تکمیلی عبارتند از: اقامت اجباری، محرومیت از حقوق اجتماعی، نشر عذرخواهی و الزام به جبران خسارت.
ماده 5
مجازات‌ها باید به تناسب جرم و شرایط مرتکب، در محاکم قضائی تعیین شود.
ماده 6
هرگاه شخصی مرتکب جرمی شود و در زمان ارتکاب جرم به حد بلوغ، عقل و درک و اختیار نرسیده باشد، قابل مجازات نخواهد بود.
ماده 7
شرایط سنی، ذهنی و شرایط خاص مرتکب در تعیین مجازات تأثیرگذار است.
ماده 8
مجازات‌های تعیین‌شده در قانون قابل تخفیف یا تعلیق هستند، مگر در مواردی که قانون صراحتاً تخفیف نداشته باشد.
ماده 9
شخصی که مرتکب جرمی می‌شود، در صورتی که بتواند دلایل عذرخواهی یا تخفیف مجازات را ارائه دهد، می‌تواند از کاهش مجازات برخوردار شود.
ماده 10
مجازات‌های جایگزین از جمله حبس و شلاق، در موارد خاصی به منظور اصلاح و بازسازی مرتکب تعیین می‌شود.
ماده 11
در تعیین مجازات، عوامل مختلفی از جمله شدت و ضعف جرم، پیشینه کیفری و شرایط خاص مرتکب و وضعیت جامعه باید مد نظر قرار گیرد.
ماده 12
هرگاه کسی مرتکب جرم شده و در مجازات پیش‌بینی شده خطای فاحش کرده باشد، دادگاه می‌تواند مجازات آن را کاهش دهد.
ماده 13
در صورت بروز شرایط خاص نظیر توبه و پشیمانی از ارتکاب جرم، دادگاه ممکن است مجازات مرتکب را کاهش دهد یا از آن گذشت کند.
