ماده 366
فرجام‌خواهی در مواردی ممکن است که حکم قطعی از دادگاه بدوی صادر شده و به درخواست تجدیدنظرخواهی نمی‌توان به آن رسیدگی کرد.
ماده 367
فرجام‌خواهی در مواردی که حکم دادگاه در دعوای مالی بیش از مبلغ ۲۰ میلیون ریال باشد یا در دعوای غیرمالی در صورتی که حکم دادگاه غیرقابل تجدیدنظر باشد.
ماده 368
مرجع رسیدگی به فرجام‌خواهی، دیوان‌عالی کشور است.
ماده 369
فرجام‌خواهی باید ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ حکم صورت گیرد.
ماده 370
در صورتی که فرجام‌خواهی خارج از مهلت قانونی باشد، درخواست پذیرفته نمی‌شود.
ماده 371
هرگاه یکی از طرفین دعوا در صورت وقوع حادثه‌ای غیرمنتظره نتواند در مدت قانونی فرجام‌خواهی نماید، باید در صورت وجود عذر موجه، درخواست فرجام‌خواهی خود را ارائه دهد.
ماده 372
در صورتی که دادگاه صادرکننده حکم به دلیل اشتباه یا سهو، رای خود را اصلاح نماید، دیگر امکان فرجام‌خواهی از رای اصلاح‌شده وجود ندارد.
ماده 373
دادگاه‌ها موظفند پس از رسیدگی به فرجام‌خواهی و صدور حکم نهایی، آن را برای اجرا به مراجع ذی‌ربط ارسال کنند.
ماده 374
فرجام‌خواهی در صورتی امکان‌پذیر است که حکم صادره توسط دادگاه بدوی قابل اعتراض در دادگاه تجدیدنظر نباشد.
ماده 375
مرجع فرجام‌خواهی باید از نظر شکلی و ماهوی به دقت رسیدگی نماید و تنها به مسائلی که مورد فرجام‌خواهی قرار گرفته است رسیدگی کند.
ماده 376
هرگاه دادگاه فرجامی حکم صادره را تغییر دهد، پرونده را به مرجع صالح برای رسیدگی ماهوی ارسال خواهد کرد.
ماده 377
دادگاه فرجامی در صورت تایید حکم بدوی، آن را قطعی اعلام کرده و پرونده را به مرجع صادرکننده حکم ارسال خواهد کرد.
ماده 378
چنانچه حکم صادره به نفع یکی از طرفین دعوا باشد، امکان فرجام‌خواهی از آن تنها به دلیل اشکال در احکام قانونی و شکلی امکان‌پذیر است.
ماده 379
در صورتی که فرجام‌خواهی موجب نقض حکم صادره و صدور حکم جدید شود، دادگاه جدید باید کلیه شواهد و دلایل پرونده را بررسی نماید.
ماده 380
در صورتی که فرجام‌خواهی از جانب اشخاص حقوقی یا قانونی باشد، باید از جانب نماینده قانونی آنان انجام گیرد.
ماده 381
فرجام‌خواهی از احکام صادره به صورت عمومی باید با ارائه دلایل متقن و شفاف همراه باشد.
ماده 382
در صورتی که مرجع فرجامی اعلام کند که حکم صادره قابل فرجام‌خواهی نمی‌باشد، مرجع تجدیدنظر باید رای نهایی خود را صادر نماید.
ماده 383
هرگاه حکم صادره در مرحله فرجامی قطعی شود، دیگر امکان بررسی آن در مراحل بعدی وجود ندارد.
ماده 384
فرجام‌خواهی از احکام صادره باید حاوی دلیل محکمه‌پسند و قانع‌کننده باشد.
ماده 385
دادگاه فرجامی در صورتی که حکم مورد اعتراض قابل تغییر نباشد، آن را تایید و پرونده را به مراجع ذی‌ربط ارسال خواهد کرد.
ماده 386
فرجام‌خواهی در موارد خاص مانند پرونده‌های با ویژگی‌های پیچیده یا مسایل حقوقی نوین، ممکن است نیازمند بررسی دقیق‌تر توسط دیوان‌عالی کشور باشد.
ماده 387
مرجع رسیدگی به فرجام‌خواهی باید از نظر قانونی صلاحیت لازم را داشته باشد و تنها در مواردی که مستندات و مستندات قانونی موجود باشد، می‌تواند تصمیم‌گیری نماید.
ماده 388
فرجام‌خواهی از رای صادره در صورتی پذیرفته می‌شود که بر اساس دلایل کافی و مطابق با مقررات قانونی باشد.
ماده 389
فرجام‌خواهی از حکم صادره در صورتی که قابل تغییر نباشد، باید با نظر قاضی فرجامی به مرجع تجدیدنظر ارجاع شود.
ماده 390
هرگونه شکایت یا اعتراض از حکم فرجامی باید در مدت تعیین‌شده و مطابق با قوانین و مقررات صورت گیرد.
ماده 391
تجدیدنظر در حکم فرجامی از نظر شکلی باید به دقت توسط مرجع صادرکننده بررسی گردد.
ماده 392
چنانچه حکم فرجامی بر اساس دلایل نادرست صادر شده باشد، درخواست فرجام‌خواهی می‌تواند موجب اصلاح رای شود.
ماده 393
در صورتی که فرجام‌خواهی از حکم صادره توسط دیوان‌عالی کشور پذیرفته شود، رای صادره تغییر خواهد کرد.
ماده 394
مرجع فرجامی موظف است در صورت لزوم احکام صادره را به دقت و با رعایت دقت‌های قانونی بررسی کند.
ماده 395
هرگونه اختلاف نظر یا اعتراض به رای فرجامی باید در مهلت‌های قانونی تعیین‌شده انجام گیرد.
ماده 396
فرجام‌خواهی از احکام صادره توسط دیوان‌عالی کشور قابل تجدیدنظر نخواهد بود، مگر در موارد خاص که قانون پیش‌بینی کرده باشد.
ماده 397
چنانچه فرجام‌خواهی از احکام صادره در مراجع صالح پذیرفته نشود، رای صادره نهایی خواهد بود و دیگر قابل اعتراض نخواهد بود.
ماده 398
هرگونه اعتراض به حکم صادره توسط دیوان‌عالی کشور باید مطابق با مقررات و بر اساس اصول حقوقی انجام گیرد.
ماده 399
فرجام‌خواهی از احکام صادره باید به دلیل قانونی و محکمه‌پسند صورت گیرد و صرف ادعا یا دلایل غیرمستند پذیرفته نخواهد شد.
ماده 400
هرگاه در دادرسی‌های فرجامی اختلالی ایجاد شود، دادگاه باید فوری اقدام به اصلاح نقص‌ها نماید.
ماده 401
فرجام‌خواهی باید مطابق با قوانین و مقررات مدنی انجام شود و از هرگونه اقدام غیرقانونی باید پرهیز گردد.
ماده 402
چنانچه درخواست فرجام‌خواهی در موعد قانونی صورت نگیرد، دادگاه با صدور قرار، آن را رد خواهد کرد.
ماده 403
در صورتی که فرجام‌خواهی از حکم صادره در دیوان‌عالی کشور پذیرفته نشود، حکم قطعی اعلام می‌شود.
ماده 404
فرجام‌خواهی از احکام صادره در صورتی ممکن است که حکم قطعی در مراحل اولیه صادر شده باشد.
ماده 405
در موارد خاص ممکن است رسیدگی به فرجام‌خواهی در دیوان‌عالی کشور با بررسی دقیق‌تری همراه باشد.
ماده 406
فرجام‌خواهی از حکم صادره با رعایت اصول قانونی و شکلی باید انجام گیرد و نباید خلاف قانون باشد.
ماده 407
دادگاه فرجامی موظف است رای خود را بر اساس دلایل مستند و معتبر صادر نماید.
ماده 408
در صورتی که درخواست فرجام‌خواهی پذیرفته شود، رای صادره از نظر ماهوی و شکلی اصلاح خواهد شد.
ماده 409
اگر فرجام‌خواهی با دلیل کافی و مستند باشد، ممکن است رای صادره تغییر کند و حکم جدیدی صادر شود.
ماده 410
در صورت رد فرجام‌خواهی، حکم صادره در مرحله اول قطعی اعلام خواهد شد.
ماده 411
در صورت پذیرفته شدن فرجام‌خواهی، پرونده به مرجع صالح برای رسیدگی مجدد ارسال خواهد شد.
ماده 412
حکم صادره در مرحله فرجامی قطعی خواهد بود و دیگر قابل تغییر نخواهد بود.
ماده 413
در صورتی که فرجام‌خواهی از حکم صادره در دیوان‌عالی کشور به نتیجه نرسد، پرونده به مرجع مربوطه ارسال می‌شود.
ماده 414
فرجام‌خواهی از حکم صادره توسط دیوان‌عالی کشور در صورت رعایت شرایط قانونی پذیرفته می‌شود.
ماده 415
هرگونه شکایت از حکم فرجامی باید مطابق با شرایط مقرر انجام گیرد و از هرگونه تقلب باید جلوگیری شود.
ماده 416
در صورت تایید حکم صادره در مرحله فرجامی، رای صادره قطعی اعلام می‌شود و پرونده برای اجرا به مراجع ذی‌ربط ارسال خواهد گردید.
