سوگند

ماده 201
سوگند یکی از ادله اثبات جرم است که در شرایط خاص و با تشریفات قانونی انجام می‌شود.

ماده 202
سوگند باید به‌صورت ارادی و با قصد و نیت کامل انجام شود.

ماده 203
اگر فردی سوگند دروغ بخورد، مسئولیت کیفری و شرعی خواهد داشت.

ماده 204
سوگند تنها در جرایم مالی و موارد خاص قابل استناد است.

ماده 205
سوگند باید به‌صورت شفاهی و در حضور قاضی انجام شود.

ماده 206
اگر فرد از سوگند خود برگردد، ادعای او اعتبار خود را از دست می‌دهد.

ماده 207
سوگند باید با قصد و نیت کامل انجام شود و تحت هیچ‌گونه فشار یا اجبار نباشد.

ماده 208
در جرایم مستلزم حد، سوگند به‌تنهایی نمی‌تواند به‌عنوان دلیل اثبات مورد استناد قرار گیرد.

ماده 209
دادگاه موظف است صحت و اعتبار سوگند را بررسی کند.

ماده 210
در مواردی که سوگند مورد اختلاف باشد، تصمیم‌گیری به عهده قاضی خواهد بود.