رأي

ماده 295
رای دادگاه باید به صورت مکتوب صادر و به طرفین دعوا ابلاغ شود.

ماده 296
رای دادگاه باید مشتمل بر جهات و دلایل آن باشد و همچنین اشاره به مواد قانونی که دادگاه به آن استناد کرده است، داشته باشد.

ماده 297
رای باید با امضای رئیس دادگاه و قاضی صادر کننده همراه باشد.

ماده 298
رای در صورتی قطعی است که مطابق قانون قابل تجدیدنظر نباشد یا مهلت تجدیدنظرخواهی گذشته باشد.

ماده 299
در صورتی که رای به جهات قانونی و به استناد دلایل معتبر صادر نشده باشد، طرفین می‌توانند درخواست تجدیدنظر یا اعاده دادرسی نمایند.

ماده 300
رای دادگاه باید مطابق با مستندات موجود در پرونده و بر اساس اصول عدالت صادر شود.

ماده 301
در صورت صدور رای بدوی، اگر یکی از طرفین درخواست تجدیدنظر کند، دادگاه تجدیدنظر باید بررسی کند که آیا رای به درستی صادر شده است یا خیر.

ماده 302
رای دادگاه در دعاوی مالی باید به صورت واضح و با اشاره به مبلغ مورد دعوا و نحوه تقسیم یا پرداخت آن صادر گردد.

ماده 303
در صورتی که دادگاه متوجه اشتباه در صدور رای شود، می‌تواند اقدام به اصلاح آن نماید و یا رای جدیدی صادر کند.

ماده 304
رای دادگاه می‌تواند شامل دستورات اجرایی باشد که از طرف دادگاه برای اجرای حکم صادر می‌شود.

ماده 305
در صورتی که رای دادگاه شامل تعیین موعد یا تاریخ خاصی باشد، طرفین باید به آن تاریخ توجه داشته و رعایت کنند.

ماده 306
چنانچه رای در خصوص موارد مالی باشد، دادگاه باید به وضوح میزان مال و نحوه پرداخت آن را ذکر کند.

ماده 307
رای دادگاه باید به طرفین دعوا ابلاغ شود تا امکان درخواست تجدیدنظر یا سایر اعتراضات وجود داشته باشد.

ماده 308
اگر یکی از طرفین از دریافت رای خودداری کند، دادگاه می‌تواند رای را به روش‌های قانونی دیگری برای طرفین ارسال کند.

ماده 309
چنانچه یکی از طرفین از دریافت رای امتناع کند، رای صادره به مدت مشخصی در پرونده باقی می‌ماند و پس از آن به صورت قانونی قابل اجرا خواهد بود.

ماده 310
اگر طرفین از رای دادگاه درخواست تجدیدنظر کنند، دادگاه تجدیدنظر باید بررسی کند که آیا رای بدوی صحیح است یا نه.

ماده 311
اگر رای دادگاه از سوی یکی از طرفین اعتراض شود، دادگاه تجدیدنظر باید مستندات اعتراض را بررسی کند.

ماده 312
در صورتی که دادگاه تجدیدنظر رای بدوی را تایید کند، حکم نهایی صادر خواهد شد.

ماده 313
چنانچه رای دادگاه در مرحله تجدیدنظر اصلاح شود، رای جدید به طرفین ابلاغ خواهد شد.

ماده 314
اگر رای بدوی به دلیل برخی نقایص قابل اصلاح باشد، دادگاه بدوی می‌تواند آن را اصلاح و اصلاحیه را صادر نماید.

ماده 315
در صورت درخواست اعاده دادرسی، دادگاه باید بررسی کند که آیا شرایط اعاده دادرسی وجود دارد یا نه.

ماده 316
رای دادگاه پس از قطعیت، قابل اجراست و اگر یکی از طرفین در عمل به آن اهمال کند، دادگاه اقدامات اجرایی لازم را انجام خواهد داد.

ماده 317
در صورتی که رای دادگاه در خصوص اموال باشد، اجرای رای باید به گونه‌ای باشد که حقوق طرفین به درستی اجرا گردد.

ماده 318
چنانچه رای دادگاه به یک طرف اعلام نشده باشد، آن طرف می‌تواند از دادگاه بخواهد که رای را به او ابلاغ کند.

ماده 319
رای دادگاه باید مستند به اصول قانونی و شواهد کافی باشد و نباید متکی به حدس و گمان باشد.

ماده 320
در مواردی که دادگاه رای قطعی صادر می‌کند، این رای دیگر قابل تغییر یا اصلاح نخواهد بود.

ماده 321
چنانچه یکی از طرفین به رای اعتراض کند، می‌تواند درخواست تجدیدنظر یا اعاده دادرسی نماید.

ماده 322
رای دادگاه باید حاوی تصمیمات قانونی درباره دعوای مطروحه باشد و بر اساس اصول قانونی صادر شود.

ماده 323
رای دادگاه باید از شفافیت لازم برخوردار باشد و تمامی جنبه‌های قانونی و شکلی را رعایت کند.

ماده 324
چنانچه رای دادگاه مخالف با قوانین باشد، طرفین می‌توانند از آن درخواست تجدیدنظر کنند.

ماده 325
رای دادگاه پس از صدور، در صورت عدم اعتراض یا تجدیدنظر، قطعی خواهد بود و باید به مرحله اجرا درآید.