ماده 616
دیه از بین بردن هر یک از دندان‌های اصلی فرد بالغ برابر با یک بیستم دیه کامل انسان است.
ماده 617
در صورتی که دندان‌ها به نحوی آسیب ببینند که قدرت جویدن یا زیبایی فرد مختل شود، میزان دیه بر اساس شدت آسیب و نظر کارشناس تعیین می‌شود.
ماده 618
اگر دندان‌های شیری کودک از بین بروند و به طور طبیعی رشد نکنند، دیه کامل دندان دائمی تعلق می‌گیرد.
ماده 619
در صورت شکستن دندان بدون از بین رفتن آن، ارش تعیین می‌شود، مگر اینکه آسیب منجر به از دست دادن دندان شود.
ماده 620
دیه شکستن دندان، در صورتی که دندان ترمیم شود و به وضعیت عادی بازگردد، ارش تعیین می‌شود.
ماده 621
اگر دندانی کج شود یا جایگاه آن تغییر کند، دیه به نسبت کاهش عملکرد و زیبایی تعیین خواهد شد.
ماده 622
در صورتی که دندان به نحوی آسیب ببیند که بخشی از آن از بین برود، دیه به نسبت آسیب محاسبه می‌شود.
ماده 623
اگر دندان مجدداً رشد کند، دیه آن نصف دیه‌ای است که برای از بین بردن کامل آن تعیین شده است.
ماده 624
اگر تمام دندان‌های یک فرد به طور کامل از بین بروند، دیه کامل انسان پرداخت خواهد شد.
ماده 625
در صورتی که دندان‌های مصنوعی فرد آسیب ببینند، دیه یا ارش بر اساس هزینه جایگزینی و ترمیم محاسبه می‌شود.
