ماده 108
در امور اتفاقی دادگاه‌ها موظفند پس از وصول درخواست، هرچه سریع‌تر نسبت به آن تصمیم بگیرند.
ماده 109
در صورتی که درخواست‌های قضائی در دادگاه مطرح شود که دارای فوریت باشد، دادگاه مکلف است خارج از نوبت نسبت به آن تصمیم بگیرد.
ماده 110
درخواست‌هایی که مطابق قانون، فوریت رسیدگی به آن‌ها ضرورت دارد باید خارج از نوبت مورد رسیدگی قرار گیرد.
ماده 111
در صورتی که قاضی دادگاه نتواند به درخواست فوراً رسیدگی کند، موظف است زمان رسیدگی به آن را مشخص نماید و به طرفین اعلام کند.
ماده 112
در صورتی که رسیدگی به درخواست فوریت دار باشد، دادگاه پس از اخذ توضیح طرفین، در اولین فرصت نسبت به آن تصمیم‌گیری خواهد کرد.
ماده 113
در مورد امور اتفاقی، دادگاه باید تمام اقدامات لازم را در اولین جلسه دادرسی انجام دهد.
ماده 114
چنانچه درخواست فوریت در ابتدا به دلیل عدم وجود مستندات کافی قابل پذیرش نباشد، دادگاه به طرفین مهلت کافی برای تکمیل مستندات داده و پس از تکمیل مدارک، به فوریت رسیدگی خواهد کرد.
ماده 115
دادگاه‌ها موظفند در رسیدگی به امور اتفاقی نهایت دقت و سرعت را به خرج دهند و از هیچ گونه تأخیر غیر ضروری در تصمیم‌گیری خودداری کنند.
ماده 116
در صورتی که درخواست مربوط به امور اتفاقی از سوی یکی از طرفین دعوا مطرح شده باشد، دادگاه می‌تواند نظر طرف دیگر را در این زمینه اخذ کند.
ماده 117
در صورت اعتراض به تصمیم دادگاه در امور اتفاقی، طرفین می‌توانند در مهلت مقرر قانونی نسبت به آن اعتراض نمایند.
ماده 118
چنانچه دادگاه نتواند به سرعت نسبت به امور اتفاقی رسیدگی کند، باید در اولین فرصت ممکن اقدام به رسیدگی کرده و تصمیم نهایی را اعلام کند.
ماده 119
در صورتی که در رسیدگی به امور اتفاقی، موضوعات دیگری نیز مطرح شود، دادگاه می‌تواند در صورت لزوم آن‌ها را نیز در دستور رسیدگی قرار دهد.
ماده 120
چنانچه در رسیدگی به امور اتفاقی، نیاز به تحقیقات بیشتر یا استعلام از مراجع مختلف باشد، دادگاه باید به سرعت این موارد را انجام داده و تصمیم نهایی را اعلام کند.
ماده 121
در صورتی که یکی از طرفین دعوا در خصوص رسیدگی به امور اتفاقی درخواست تجدید نظر دهد، دادگاه باید موضوع را با دقت بررسی کرده و تصمیم جدیدی اتخاذ نماید.
ماده 122
چنانچه در امور اتفاقی، یکی از طرفین یا وکیل آنان نتواند در جلسه دادرسی حاضر شود، دادگاه می‌تواند جلسه را برای یک نوبت دیگر به تأخیر بیندازد.
ماده 123
دادگاه باید در امور اتفاقی در اسرع وقت به موضوع رسیدگی کرده و به‌گونه‌ای تصمیم‌گیری کند که منجر به تضییع حقوق طرفین نشود.
ماده 124
در صورتی که طرفین دعوا نتوانند به توافق برسند، دادگاه باید تصمیم خود را مطابق با اصول دادرسی و مستند به شواهد و مدارک موجود اتخاذ کند.
ماده 125
در صورتی که دادگاه در رسیدگی به امور اتفاقی احکام یا دستوراتی صادر کند، این دستورات به سرعت اجرایی خواهند شد و به طرفین ابلاغ می‌گردند.
ماده 126
در صورتی که طرفین دعوا در جریان رسیدگی به امور اتفاقی نتوانند به توافق برسند، دادگاه باید با استناد به مدارک و دلایل موجود تصمیم قطعی خود را صادر کند.
ماده 127
چنانچه پس از صدور حکم در خصوص امور اتفاقی، یکی از طرفین از این حکم استنکاف کند، دادگاه موظف است به سرعت اقدام به اجرای حکم کند.
ماده 128
در صورتی که اقدامات طرفین موجب تأخیر در رسیدگی به امور اتفاقی شود، دادگاه می‌تواند بر اساس اصول قانونی، اقدام به اخطار و صدور تصمیمات مقتضی نماید.
ماده 129
در صورتی که درخواست در خصوص امور اتفاقی به طور موقت متوقف شود، دادگاه باید زمان جدید برای رسیدگی تعیین کرده و به طرفین اطلاع دهد.
ماده 130
چنانچه در جریان رسیدگی به امور اتفاقی مشکلی پیش آید که منجر به نیاز به تجدید نظر شود، دادگاه باید طبق قوانین مربوطه اقدام به بررسی مجدد کند.
ماده 131
در صورتی که دادگاه نتواند به دلایل مختلف به موقع به امور اتفاقی رسیدگی کند، باید این تأخیر را به طرفین اطلاع داده و جلسه جدیدی برای رسیدگی تعیین کند.
ماده 132
تمامی تصمیمات اتخاذ شده در خصوص امور اتفاقی باید مستند به دلایل قانونی و اصول دادرسی باشد تا هیچ‌گونه شبهه‌ای در مورد آن‌ها باقی نماند.
ماده 133
در صورتی که یکی از طرفین دعوا در خصوص رسیدگی به امور اتفاقی درخواست تجدید نظر دهد، دادگاه باید موضوع را با دقت بررسی کرده و تصمیم جدیدی اتخاذ نماید.
ماده 134
چنانچه درخواست‌ها در خصوص امور اتفاقی نیاز به جلسات متعدد داشته باشد، دادگاه باید تمامی تلاش خود را برای رسیدگی به موقع به موضوع به کار گیرد.
ماده 135
در صورتی که در رسیدگی به امور اتفاقی، دادگاه به دلیل نقص مدارک قادر به صدور رای نباشد، به طرفین مهلت داده می‌شود تا مدارک لازم را تکمیل کنند.
ماده 136
چنانچه درخواست‌های مربوط به امور اتفاقی مربوط به مسایل خانوادگی یا حقوقی حساس باشد، دادگاه باید با دقت و توجه بیشتری به آن‌ها رسیدگی کند.
ماده 137
در مواردی که در رسیدگی به امور اتفاقی، نیاز به تعیین کارشناسان یا مشاوران متخصص باشد، دادگاه می‌تواند اقدام به معرفی آن‌ها کند.
ماده 138
چنانچه در امور اتفاقی، یکی از طرفین یا وکیل آنان نتواند در جلسه دادرسی حاضر شود، دادگاه می‌تواند جلسه را برای یک نوبت دیگر به تأخیر بیندازد.
ماده 139
دادگاه باید در امور اتفاقی در اسرع وقت به موضوع رسیدگی کرده و به‌گونه‌ای تصمیم‌گیری کند که منجر به تضییع حقوق طرفین نشود.
ماده 140
در صورتی که طرفین دعوا نتوانند به توافق برسند، دادگاه باید تصمیم خود را مطابق با اصول دادرسی و مستند به شواهد و مدارک موجود اتخاذ کند.
ماده 141
در صورتی که دادگاه در رسیدگی به امور اتفاقی احکام یا دستوراتی صادر کند، این دستورات به سرعت اجرایی خواهند شد و به طرفین ابلاغ می‌گردند.
ماده 142
در صورتی که طرفین دعوا در جریان رسیدگی به امور اتفاقی نتوانند به توافق برسند، دادگاه باید با استناد به مدارک و دلایل موجود تصمیم قطعی خود را صادر کند.
ماده 143
چنانچه پس از صدور حکم در خصوص امور اتفاقی، یکی از طرفین از این حکم استنکاف کند، دادگاه موظف است به سرعت اقدام به اجرای حکم کند.
ماده 144
در صورتی که اقدامات طرفین موجب تأخیر در رسیدگی به امور اتفاقی شود، دادگاه می‌تواند بر اساس اصول قانونی، اقدام به اخطار و صدور تصمیمات مقتضی نماید.
ماده 145
در صورتی که درخواست در خصوص امور اتفاقی به طور موقت متوقف شود، دادگاه باید زمان جدید برای رسیدگی تعیین کرده و به طرفین اطلاع دهد.
ماده 146
چنانچه در جریان رسیدگی به امور اتفاقی مشکلی پیش آید که منجر به نیاز به تجدید نظر شود، دادگاه باید طبق قوانین مربوطه اقدام به بررسی مجدد کند.
ماده 147
در صورتی که دادگاه نتواند به دلایل مختلف به موقع به امور اتفاقی رسیدگی کند، باید این تأخیر را به طرفین اطلاع داده و جلسه جدیدی برای رسیدگی تعیین کند.
ماده 148
در تمام مراحل رسیدگی به امور اتفاقی، دادگاه باید دقت و سرعت را در تصمیم‌گیری‌ها رعایت کند تا از تضییع حقوق طرفین جلوگیری شود.
